In de hele keten is de roep om zorgpersoneel groot. Dus zetten we onze ramen en deuren open. Willen onze medewerkers deels bij een andere zorgverlener werken? Willen ze een verdiepende opleiding volgen? We zoeken altijd naar mogelijkheden. Als we ze maar behouden voor onze sector. Als we patiënten de juiste zorg op de juiste plaats willen geven, zullen we moeten investeren in onze mensen.

TWEE BANEN, ÉÉN WERKGEVER

‘Zo hou ik mijn brede blik’

Zeven jaar lang was hij anesthesiemedewerker op de OK van het Rijnlandziekenhuis. Maar het werk op de ambulance trok. Dus startte Joost Leferink in 2015 als verpleegkundige bij RAV Hollands Midden. In 2017 besloot hij zijn werk op de ambulance te combineren met zijn oude baan. ‘Nu heb ik het goede van de ambulancedienst en het leuke van het ziekenhuis’.

Waarom combineer je twee functies?

‘Het werk op de OK heb ik altijd heel mooi gevonden. Het is vrij technisch. Dat vind ik interessant. Maar het mooie van het werk op de ambulance is dat je meer verantwoordelijkheden hebt. Je ziet meer van het proces. Je komt ergens aan, je ziet iemand liggen, je vraagt wat er is gebeurd en gaat handelen. Door de twee functies te combineren hou ik een bredere blik op de zorg die nodig is. En ik hou van de afwisseling die twee verschillende functies met zich meebrengen.’

Hoe combineer je de twee functies?

‘Eén keer per vijf weken werk ik een week – 36 uur – in het ziekenhuis. Dat zijn “gewone” dagdiensten. Ik werk dan dus een hele week regelmatig. Dat vind ik ook wel prettig. Ik heb nog steeds mijn vaste contract bij RAV Hollands Midden en wordt gedetacheerd bij het Rijnlandziekenhuis. Ik wilde geen twee contracten. Nu hou ik het goede van de ambulancedienst en het leuke van het ziekenhuis. Ik had van een collega begrepen dat zo’n detachering-constructie mogelijk was en ben toen met Marthe gaan praten. Regel het maar, zei ze.’

Wat zie jij als oplossing voor de druk op personeel die er is?

‘Doordat ik deze functies kan combineren, werk ik nog in de acute zorg. Anders weet ik niet of ik binnen de RAV was gebleven. Juist door de combinatie van functies kan ik mijn werk op de ambulance goed uitvoeren. Dus de vrijheid die medewerkers krijgen, dat is een belangrijk “middel” om mensen aan boord te houden. Naast het differentiëren van functies, vind ik het differentiëren van de zorg een goede oplossing. De werkdruk op de spoedambulances is vrij hoog. Daarom ben ik blij met de introductie van de zorgambulance. Andere regio’s experimenteren met de medium-care ambulance.

We proberen dingen uit, maar niemand weet precies waar we uitkomen. Het doel is in ieder geval hetzelfde: met elkaar de gaten in de hele keten opvangen.’

Waar heb je nog meer je vleugels uitgeslagen?

‘Op Bonaire, in 2017. Door het opsparen van vakantie- en overuren kon ik drie maanden verlof opnemen en anesthesiemedewerker worden op Bonaire. Ik had er nog steeds met de acute zorg te maken doordat er op de spoedeisende hulp vaak een anesthesiemedewerker nodig was… Op Bonaire draagt bijna niemand een gordel in de auto, rijden onder invloed was ook vrij gangbaar. Dus er waren veel ongelukken. Er is daar overigens geen meldkamer en de ambulancechauffeur moet een local zijn die overal de weg weet want je gaat naar adressen toe als “dat ene huisje van Annie en dan het huisje ernaast”. De zorg daar is weer een heel ander verhaal! Een tijdje in zo’n andere omgeving werken, maakt je flexibeler.’

ALTIJD VERDER KIJKEN

Vrijwel alle medewerkers zijn het er over eens: RAV Hollands Midden regelt het goed voor de medewerkers. Of beter gezegd: RAV Hollands Midden stimuleert je om het goed te regelen voor jezelf. ‘Als ik deze combinatie niet had kunnen maken, was ik waarschijnlijk verder gaan kijken’. Zo binden we onze medewerkers aan de organisatie.